Μήπως θα’πρεπε ν’ακούμε Της καρδιάς τη λογική Που ο νούς την απορρίπτει Κι επιβάλλει τη ψυχρή ‘Κει που ο έρωτας γεννιέται και σ’αλλάζει τη ζωή τόσο όμορφα να νιώθεις Θείο δώρο στη ψυχή Απορεί ο νούς διστάζει Να διακόψει τη ροή Της καρδιάς αυτό το κάτι Που δίνει χρώμα στη ζωή Κάνε όνειρα και ζήσε Με αισθήματα πολλά Και του έρωτα η ανάσα Θα ποτίζει τη καρδιά Η αγάπη μεγαλώνει Στης ψυχής τα σωθηκά Με το νού να εποπτεύει Αν τηρούνται τα σωστά
0 comments